Жыві, мой чмель!
Не прусакі казычуць вушы,
Жывуць у душы маёй чмялі,
Жывуць бязвідна і бязгучна
Ёй носяць нектар залаты,
Акацый сцелячы абрусы,
Ад гронкаў белы мёд ліюць,
А ён, нібыта з казкі рускай,
Цячэ паўз рот на бараду,
Прыносяць шчырыя вітаньні,
Дзявочу прыязьнь й лагаду,
Але ж, на ложаку світальным
Яны не лашчаць ні адну.
Вялікі сьвет - ва ўсе бакі!
Ляцяць з душы па ім чмялі…
Жыві ж, мой чмель, жыві, жыві!
Адным табою сьвет жывы.
-26.05.17.