Убраная зімовая прастора
Жамчужнымі карункамі бяроз.
У пухнатым белым покрыве пагорак,
Малюе срэбнай фарбаю мароз.
Яскрава свеціць сонца ў небе ясным.
Ні шолаху, ні шэпту вецярку…
Вакол такая ціша! Толькі часам
Пачуецца крухмальны хруст сняжку.
Зіма… У яе суровасці халоднай
Ёсць крохкае і трапяткое штось.
Чароўны благадатны сон прыроды…
Кранаючая сэрца прыгажосць!
Жанна! Шыкоўны верш! А Васiль
Жанна! Шыкоўны верш! А Васiль Брытва, якi вам гiдка казаў, стоадсоткавы няздарны казёл!
Я МУЖУ прысвяціла песню
Я МУЖУ прысвяціла песню года,
Шо так співае гонды во ва в Довск.
Ій ось: уж Жанне все як бы апостраф
Наставілі над літарай У, о!
Васыль Брытва
Слухай, казлiна, ты ж не
Слухай, казлiна, ты ж не чалавек! Ты - абалдуй малпавы. Што ты можаш ведаць пра паэзiю? Мо лепей заглохнi, каб званне чалавека не псаваць, калхазан вясковы?