Я пытаў у палях:
«Дзе ты, дзе, мая знічка?»
Адказаў Млечны Шлях:
«З неба ўпала і знікла...»
Я хадзіў у лугі,
Я шукаў цуда-кветку
Ад журбы, ад тугі,
Толькі кветкі, як свечкі...
Я блукаў па гаях,
Дзе канвалія ў маі —
«Не твая, не твая...» —
Мне шаптала на ўскраі.
Хто ж ты, хто, падкажы,
Дзе шукаць цябе, знічка,
На якое мяжы,
Ты цвіцеш таямніча?..