Зоркі і вершы
Свет наш узнік з зерня вечнасці,
нібы мука паміж жорнамі.
Зоркі малітвай засвечаны,
людзі асветлены зоркамі.
Пэўна, каб лёсы палепшалі,
што пачуваюцца хворымі,
людзі ратуюцца вершамі,
як ратаваліся зоркамі.
Варта ў партэры быць першымі,
ці называцца галёркаю?..
Век завяршаецца вершамі,
дзень завяршаецца зоркамі.
Зноў застаюцца − у меншасці −
крытыкі недальназоркія…
Зоркі становяцца вершамі,
вершы становяцца зоркамі.