Вершы беларускіх паэтаў

Нацыянальны паэтычны партал

Уваход

Раiм наведаць


Каб дадаць спасылку
на Ваш сайт, пiшыце ў
зваротную сувязь

Лічыльнікі

Аляксандр Баравы

Сярэдняя: 4.3 (13 галасоў)

Што тварыцца з вамі, людзі?
Дзе ваш сорам? Гонар дзе?
Што зрабілася з краінай,
У якой вы жывяце?
Дзе сцяг продкаў вы падзелі?
Мова родная дзе? А?
Вы нашто яе ганьбіце,
Кажаце “колхозная”.
А на ёй пісаў Купала,
Вершы добрыя складаў,
Мову ён кахаў як маці,
Усё жыццё сваё аддаў.
Вы забылі сваіх продкаў
І “Пагоню”, мову, сцяг...
Я жыву ў сваёй краіне,
Але думка, што у гасцях.
Што тварыцца з вамі людзі?
Дзе ваш сорам? Гонар дзе?
Што зрабілася з краінай,
У якой вы жывяце?



Сярэдняя: 4.2 (15 галасоў)

Я - беларус. Я ганаруся
Сваёй гісторыяй, людьмі,
І тым, што тут я нарадзіўся,
Што прадзеды мае жылі.
Я ганаруся кожным дрэвам
І кожнай рэчкай, што бяжыць,
Зялёным лугам, чыстым небым,
Расой, што на траве блішчыць.
Жыву я там, дзе жыў Скарына,
Дзе Радзівіл калісьці жыў,
Дзе нарадзіўся Каліноўскі,
Што за людзей сябе згубіў.
Бо ён любіў сваю краіну,
Заўсёды шчасця ёй жадаў
І сцяг наш родны і прыгожы
Ён супраць гадаў падымаў...
А што ж цяпер у нас тварыцца?
Дзе сцяг падзелі? Мова дзе?
Вы нават сорам пагублялі,
Знайсці не можаце нідзе.