Адзервянелымі рукамі
Я Вас у скарбонку пакладу.
I мокрымі ад слёз вачамі
Апошні раз я пагляджу.
I у мазгах, як нешта трэсне,
I сціхне крык мой у грудзях.
Не будзе болей у мяне шчасця...
Не буду плакаць на людзях!
Я Вас насіу у сэрцы доуга,
Я Вас выхоувау і бярог.
Ну а цяпер не быць мне мяккім,
Пайду адзін у сто дарог.
А Вы ляжыце пад саломай,
У патаемным тут кутку.
Не знойдзе Вас, хто няупэунен
У сваёй справе навяку!
Павінны быць са мной заусёды,
Але развітваюся я.
Каханне, Вера і Надзея,
Былі б са мной - Быу бы і Я!!!