Адкажыце мне, добрыя людзі! Божа, чуеш ці не, адкажы - У гэтым жыцці калі-небудзь будзе Праўда дзесьці мацнее ілжы?
І сумленных, адкрытых адказаў Не даюць мне ні бог, ні народ... Мілы сябра, не чуў я ні разу... Свет трасецца і кідае ў пот...
Два вогнішчы на тым баку І лодка, чорна-бездакорная. Крыху яшчэ і я змагу Разгледзець контур нечы чорны.
Успомніў! Гэта ўсё было: Была рака, ліхтар знаёмы - Іх загадалі мне запомніць, Каб змог вярнуцца я дадому.
Я расшпілю каўнер кашулі цесны... Прабіўшыся праз ледзяныя сны, Ачуецца ад сну сяло нарэшце, І людзі, што дажылі да вясны.
Адкаркаваны дзверы на балконах, І лёгкія па-вясноваму хмары. Мужчыны - выкшталцоныя шпіёны: Хаваюць твары шчыльна акуляры...