Калі ўжо не знойдзецца прыгод
На нашы састарэлыя галовы,
І не ўзбудзіць песні пах вясновы,
А смерць пазычыць шчодра лішні год,
Сустрэнемся, як быццам выпадкова,
У тым жа месцы, што сто год таму.
За згорбленыя плечы абдыму
І пацалую перад шляхам канчатковым.
...Калі згарыць апошняе святло
Апошняй зоркі ў рэшнюю хвіліну,
Само мінулае аддасца ўспаміну,
Дзе разам мы ўсім часам назло.