Вершы беларускіх паэтаў

Нацыянальны паэтычны партал

Уваход

Раiм наведаць


Каб дадаць спасылку
на Ваш сайт, пiшыце ў
зваротную сувязь

Лічыльнікі

пачуцці

Сярэдняя: 4.8 (22 галасоў)

Кожны дзень прачынаюсь і бачу
Свае вочы, далоні і вусны.
Быццам помер, але я не плачу,
Атрымаў невялікія плюсы.

Ёсць жаданне адчуць подых плоці.
Так хачу да сябе дакрануцца
Не для дрэнных учынкаў, наўпроці,
Але ўсё ж не магу дацягнуцца...

Дзевяноста адзін сантыметр
Раздзяліў маю душу і цела.
Паміж намі ёсць толькі паветра
І не стаць нам ужо адным цэлым.

Цела больш не адчуе пакуты
І праблему маралі ў душы.
Ну а дух не паддасца спакусам,
Што зыходзяць на цела ўначы.

Але ўсё ж такі звязаны ніткай,
Бо адлегласць нічога не значыць.
Аб'яднаныя мэтай-агіткай:
Свае сны ўраз наяве ўбачыць.



Сярэдняя: 4.5 (17 галасоў)

Наш свет у небяспекі, атручаны грашыма,
А вера не схавае ад цемры і ганення,
І ў будучы світанак пайдзем мы без аглядку,
Калі не ўратуем ад навакольнага парадку.

Расплюшчыць вочы!?.. а што імі ўбачыш?
Святло б'е, хмары і блакіт найпрыгажэйшы…
Ты ў сэрца глянь – там цемра, не перайначыш,
Паўзе па сценках, выварочвае, як кішэні.

Што ёсць жыццё? – яго мы не ўбачым,
А што каханне? – сляпыя мы – яшчэ адна задача…
Смех чуем сябра, а можа сэрца плача?
Мы не пачуем….

Пачуцці нам туманяць розум ,
Мы бачым тое, што хочам і без заганы,
Але патрэбна нам ілюзія – сцяна турмы?
Марыянеткі мы, рашоткі – гарады…

19 ліпеня 2009



Сярэдняя: 3.1 (9 галасоў)

Зайздрасць гэта – пачуццё?
Дык чаму яна з'ядае,
Лезе ў самае нутро,
І грызе там забівая?

Нам пачуцці ўсе даны
Набываць і плён, і досвед.
Ці пазналі зайздрасць Вы
У слупках вось гэтых, госці?

Я ж ад зайздрасці пішу.
Мяне меней засталося?
Ці ў вочы вам хлушу?
Каб паболей набылося?

Дзе якое пачуццё?
Як яно нам адаб'ецца?
Або гэта не маё?
Хтосьці ў зайздрасьці злуецца?

Я нічога не знайшоў.
Але ж ёсць! Абавязкова!
Пачуццё хвалюе кроў!
Мабыць гэта і выснова.

Не хвалююцца тады,
Калі спяць пачуцці;
У адстоенай вады...
І калі не хлусяць.



Сярэдняя: 4.6 (26 галасоў)

Ад любві да нянавісці – крок.
Як зрабілІ, так і адышлі
Ў адзіноцтва – ад Бога урок,
Каб адзін аднаго бераглі.

А калі ўжо знясілелі жыць
У пустэчы сваёй – "сэ ля ві" –
Не сумуйце: ўсё можна змяніць –
Ад нянавісці крок да любві…

14.07.2010