Краіна мая быццам нечым спалохана. Але і не сябрам, і мабыць не ворагам, Тут, між рачушак, азёраў празрыстых, Злыдзень засеў, вусаты і брыдкі. Ляпу разяве - дык цяне гаўном. Што ж тут зрабіць? Злыдзень той аграном!