Золатам промняў Сусвету Прыходзіць дваццатае лета. Пякуча-нікчэмнае, душнае. Не хапае цябе... Засушвае. З подыхам белага ветру Так хачу я ляцець па свету. Быць так блізка і так далёка І маліць за цябе... Звысоку.