Адчай (Сербская балада. XIII стагоддзе)

Уваход

Апошнія водгукі

Про весну на белорусской мове

25.04.2022 - 16:22
Падтрымлiваю!

21.04.2022 - 20:49
Дзякуй...

06.04.2022 - 16:46
Владик.. чётко

17.03.2022 - 23:42
Вельмі моцна, як у Кастуся!!!

15.03.2022 - 23:45
круть

02.03.2022 - 19:58
топ

02.03.2022 - 19:57
Я так шчаслівая сёння за

25.02.2022 - 04:19
23

23.02.2022 - 21:06
І нават калі цалкам без

14.02.2022 - 10:34
Жыві для мяне, тваё імя

14.02.2022 - 10:33
Спасибо, что был. Что остался

27.01.2022 - 09:06
Супер! Вельмі спадабаўся верш

26.01.2022 - 22:30
Добры верш на беларускай

25.01.2022 - 16:27
Вельмi мiлагучны, ёмкi i

24.12.2021 - 16:39

усе водгукі

Раiм наведаць

Каб дадаць спасылку
на Ваш сайт, пiшыце ў
зваротную сувязь

Лічыльнікі

Дадаць верш

Уцякайце ж вы, нашы дзетачкі,
А куды ўцякаць — мы не ведаем,
Ратавацца як — не навучым вас:
Жываглот ідзе страшна-жудасны,
Вурдалак ліхі, ненажэрны цмок,
Той, хто ўлёт ляціць, хоць і сам без крыл,
Хто і без кап'я працінае ўсіх,
Без мяча сячэ — не стамляецца
I без паліцы забівае ўсіх,
Хоць зусім без ног, а ўслед гоніцца,
Хоць не мае рук, а хапае ўсіх,
Есць спрытна людзей без спатолення,
Hi старых-малых не шкадуючы,
I пасля яго — вёскі мёртвыя...
Уцякайце ж вы, малалетачкі,
Хоць мы ведаем — не ўцячэце вы:
Ён дагоніць вас, кожан-кожнага,
Знойдзе ўсюды сам, пахаваных вас,
Забярэ з сабой, кволых, сцішаных,
Бо страшыдла той — голад, дзетачкі...