Адступаюць лясы.
Высыхаюць балоты.
Усё меней красы —
Усё больш адзіноты.
З дбайным сумам глядзяць
Землякі-хлебаробы
На сваю сенажаць,
На свае агароды...
Чалавек — уладар,
Бог прыроды і знаўца,
Толькі ўсё ж гаспадар
Яшчэ дрэнны, прызнацца.
...Мазалі да крыві,
Кроплі вечнага поту...
Трошкі больш бы любві
Нам яшчэ да работы.