Акаляемы вершам прыватны сусьвет.
Мой прытулак -- сузор'е чароўных кабет.
Нетаропкая раніца з водарам кавы
паляпшае мне верш мой нязвыклаю з'яваю
гожай сталай кабеты ў кароткай спаднічцы…
Ці яна сапраўды, ці мне то толькі сьніцца
Ў асяродзі радкоў, акаляемых моваю?..
Мова вабіць ў прытулкі і ў «у нескладовае»,
да спаднічкі кабеты, яе пацалункаў
у духмяным паветры краіны ласункаў