Акрыяла гэтым часам зайздрасць,
Упэўнены кірунак да хлусні,
І зноў на карак абцугамі прагнасць,
Паміж панурай жыццёвай мітусні.
Знікаюць мроі ў тугой задусе,
Знікла пяшчота ў бязлітасных вачах,
Знямеў анёл, усе нябёсы ў скрусе,
Малюючы на лёсе змрочны шлях.