Быццам адзінокі,
Быццам я ў цьме…
Крочу я да шчасця,
Крочу я ў сне…
Быццам снегам белым,
Быццам сонца свет --
Распахнуў далоні
Часу хуткі бег.
Ен спяшыць – не спыніш.
Не звярнуць яго!
Толькі шчасця клічышь,
А ў адказ адно:
“Не шукай не трэба,
Страціў ты ключы,
Ад раднога міра --
Ад сваёй душы”
Я стаміўся бегчы,
Я хачу заснуць.
Я даўно не першы,
Сонца жжэ мне грудзь…
Я стаміўся плакаць,
Я стаміўся зваць…
Што мне засталося?
Толькі паміраць…