Я не здзіўлю Вас гэтым вершам.
Звычайны рытм, звычайны сэнс.
Складаў яго з звычайнай мэты, -
Каб не згубіць з ляноты печ.
Каб мне не страціць рух на печы,
і каб не змерзнуць крыгай льда.
Калі спатрэбіцца, паверце,
дык буду шклом, і страчу «я».
Але няма, пакуль патрэбы.
Мне не хапае трошкі больш.
Вакол суцэльнае люстэрка,
што адлюстроўвае святло.
У гэтым свеце верш не бачны.
Радкі вышэй, як і ніжэй
ужо былі адлюстраваны,
не раз, не два, а безліч дней.
Я толькі сёння нарадзіўся.
Раней не безліч дней было.
З апошняй кропляй, мо і лішняй,
Жадаю Вам складаць сваё.