Вершы беларускіх паэтаў

Са зборніка “Гішторыі дзеда Алега”.
***
НявЕдама,
якім пуцём здарЫлась гЭта…
Вядома толькі – абышлОся тут,
бяз Божжага ўмяшАння.
А нарадзіла сушчаство адна бязмУжняя кабета,
і выдзеліла сушчаству-дзіцёнку кут –
каб не ў сарАі рос, а ў памяшкАнні…

НявЕдама,
спакУсіў хто кабету у пацЁмках…
Вядома толькі – вінаваты ў гэтым,
не архіАнгел Божжы Гаўрыіл.
Бо, клІкалі б тады, ГаўрЫлавіч, дзіцёнка.
Яшчэ, ў той Час, не назіралась аніякае каметы,
і аніякія валхвы,кабете –
дарОў ніЯкіх не дарылі…

НявЕдама,
чаму і хто яго ў дзяцінстве навучАў…
Ну, гэтага дзіцЁнка, ад гОлуба зачАтага.
Вядома толькі,
што ня гОлуб жа – раз бАцькі не былО.
Бо, вельмі зырка, дзе-што скрасьці, падмячАў.
Па мЕлачы, спачатку,
а ўзрОс – пагрОб Усё к сабе, як памялО…

НявЕдама,
што дАлей будзе з ім такое…
Карысьці ж ад яго –
ну, разьві што ўгнаіць зямЕльку, хоць нямнОга…
Вядома толькі, што народ на Беларусі непакоіць –
главЕнцтва сушчаства,
якое ж, бачна ўсім, з’явілась знЕкуль,
не ад Бога…
*+*
1 Лютага 2014 г.
**(нявЕдама – неизвестно; здарЫлась гэткае – случилось такое; вядома – понятно; ўмяшАнне – вмешательство; кут – угол; памяшкАнне – помещение для жилья;
спакУсіў – соблазнил; бо, клІкалі б – потому что, называли бы; карысьці ж – пользы; непакоіць – беспокоит; якое ж,бачна ўсім, з’явілась знЕкуль – которое, понятно всем, пришло непонятно откуда).