О, гэты ўдалы і пануры,
Адзеты ў снягі і грамы!
Дрымучая дзікасць натуры,
Нязломная лютасць чумы!
Упэўнены і несуцешны
Ў сваёй непахіснай журбе.
Як печ смаляная для грэшных,
Усходзіць яго жыціе.
Распалка з хваёвага луцця
Ды іскры з гаручай жарствы.
А ён жа каснеў у аблудзе,
Расколавучыцель сівы!
Засьведчываю Вашы словы -
Засьведчываю Вашы словы - Авакум, ён такім і быў.
Дзякуй!
Дзякуй!