Нястрымана бягуць гады,
Наша жыццё імкліва ўцякае.
Яго нам ўсім патрэбна так пражыць,
Каб потым нам шкада яго не стала.
Шкада хвілінаў змарнаваных,
І дзён, і тыдняў, і гадоў.
І мараў тых намаляваных,
Якіх здзяйсніць нам не прыйшлось.
Патрэбна да канца змагацца,
І верыць да апошніх дзён,
Што у нас можа атрымацца
Годна пражыць сваё жыццё.