Чырвоная ружа на белым снезе,
Ляжыць, памірае, нібы ў палоне.
Як бела-чырвоны штандарт баявы,
Як бела-чырвоны сімвал Пагоні.
Навошта нам меч? Нам падыйдзе серп, молат.
Навошта штандарт маіх продкаў-дзядоў?
Зямлю мы прадалі за бога-чужынца.
Прадалі сваіх мы сапраўдных Багоў.
Чаго ты забыўся, Крывіч-Палачанін?
Або не з сыноў ты сапраўдных Славян?
Ці мабыць прадаў ты свабоду за грошы?
Ці роднае поле захопіў бур'ян?
Падыміся з каленаў, сын Беларусі,
Падыміся, акінь вокам родны прастор.
Ды пачуй у руцэ сапраўднае сілы,
Пакажы ты ўсім, што нарэце гатоў.