Беларусь чаму ты спіш?
І не цяжка жыць у страху?
Доўга цягнеш цяжкі крыж,
Поўны болем, кроўю, жахам.
Скінь прыгнёту ланцугі,
Надыходзіць час свабоды,
Продкаў нам вярні сцягі
І на роднай мове оды!
Колькі будзеш ты цярпець
Катаванні, здзекі “пана”?
Колькі будзе ён нам “пець”?
І калі загоіш раны?
Хай павольна праплыве
Над табой воблака мары
Тых хто кажа нам “Жыве”
Ганарліва ўзняўшы твары.
Фрыдам А.
Вельмі добра!
Вельмі добра!
Выдатна!
Выдатна!