Ля ваколіцы стану і азірнусь
На палі, сенажаці, лясы,
На радзімы прастор, на цябе Беларусь.
Захвалююся з гэтай красы.
На імгненне мне здасца, што стаў я (стала) табой,
Здольным (Здольна) у сэрца сваё я ўвабраць
Тваю ласку, пяшчоту і сумную боль.
Родная, мушу сказать:
Беларусь мая сінявокая!
Беларусь мая белакрылая!
Ты і блізкая, і далёкая,
Але сэрцу майму ўсёж мілая.
Ты душы маёй – векавы матыў.
Беларусь, ты ў свеце адзіная!
І дзе б я не жыў, і дзе б я не быў,
Для мяне застанешся Радзімаю!
Данясецца з нябёс сумны крык журавоў,
Што па восені ў вырай ляцяць.
Нібы голас бацькоў, нібы голас дзядоў...
Разам з ім табе буду казаць:
Беларусь мая сінявокая!
Беларусь мая белакрылая!
Ты і блізкая, і далёкая,
Але сэрцу майму ўсёж мілая.
Ты душы маёй – векавы матыў.
Беларусь, ты ў свеце адзіная!
І дзе б я не жыў, і дзе б я не быў,
Для мяне застанешся Радзімаю!
25 кастрычніка 2004 г
"тваю ласку . пяшчоту і сумны
"тваю ласку . пяшчоту і сумны твой боль.." Боль у бел.мове.-мужчынскага роду
Гэта верш Уладзіміра Карызны,
Гэта верш Уладзіміра Карызны, а не некага Сяргея Бурца
Звыняйтэ, ны глянуў. Всё
Звыняйтэ, ны глянуў. Всё норм. Гэта Бурэц, ёпт
Прачытау верш,які
Прачытау верш,які спадабауся.
Жадаю усяго самага добрага.
З павагай-Лявон.
5
5
калі гэта верш У.Карызны,
калі гэта верш У.Карызны, знанага аўтара, дык што ён не ведае, што "боль" у бел мове мужчынскага роду????????