Беларусь мая, родная, мілая,
Да цябе я заўсёды ляцеў
Птушкай стомленай з выраю,
Шляхам тым, што ідзе карацей.
Не магу наглядзецца ў азёры -
І дзівоснай вады глыбіню,
І вачамі мне не абмераць
Над маёй галавой вышыню.
Не магу я паветрам надыхацца,
Калі раптам распусціцца бэз.
Ручаёвай вадою спатоліцца,
Што бяжыць праз засмужаны лес.
Не магу абысці ўсе палеткі.
Павітаць ўсе гаі і бары.
Не магу надзівіцца на кветкі,
На аблокаў блакіт у гары.
У жыцці гэтым многа не змерана -
Нават думкай не ўсё зразумець.
Будзе жыць Беларусь мая, веру я,
Будзе садам вясновым квітнець.
Вельмі прыгожы верш) радкі
Вельмі прыгожы верш) радкі пранікнена раскрываюць любоў паэтэсы да роднага краю))
цудоўны верш, выдатна!
цудоўны верш, выдатна!
Добры верш, але вобразы
Добры верш, але вобразы бязмерна застарэлыя.
Дзякую!Лягло на душу,
Дзякую!Лягло на душу, скрыгануло.
Дзякую!Лягло на душу,
Дзякую!Лягло на душу, скрыгануло.
Дзякуй Вам за добры
Дзякуй Вам за добры верш.
Лявон.
Вельмі цудоўны верш
Вельмі цудоўны верш
и не говари
и не говари
Вельми цудоуна што у нашай
Вельми цудоуна што у нашай краине яшчэ гавораць па беларуску
Нават за межамі Беларусі
Нават за межамі Беларусі гавораць па-беларуску.
Але я лічу, што Беларусь гэта ня толькі краіна ў межах Рэспублікі Беларусь, гэта кожны беларус свету. Хай жыве сусветная Беларусь!
Вельмі цудоўны верш.Мне ён
Вельмі цудоўны верш.Мне ён вельмі спадабаўся.Аж за душу кранае...
Очень хороший стих!
Очень хороший стих!
Гэты верш вельми цудоуны
Гэты верш вельми цудоуны