Білет да Беларусі.
Прадавала касірка білеты
У вакзале аўтобусных зносін.
Прадавала касірка білеты –
Каму ў лета, каму у восень.
Прадавала касірка білеты –
Каму ў шчасьце, каму у згубу –
І калгасьнікам, і паэтам,
І самотнікам, і тургрупам.
Прадавала касірка білеты
Бестурботна і безгалоса,
І была падобная ў гэтым
На стваральніка Кнігі Лёсаў.
Прадавала касірка білеты
Безадмоўна (а так і мусіць).
Я спытаўся, надзеяй сагрэты:
“Калі ласка, да Беларусі...”
Раптам дзень зацягнула змрокам.
Узгадаўся мне “канец сьвету”.
Я стаяў ля вакенца збоку
Са сваёй вялікаю мэтай.
Слухаў жальбы руплівай кабеткі:
“Гэта, ведаеце, пакута!..
Накірунак ваш вельмі рэдкі...
Вы прабачце, “завіс” кампутар...”
Прадавала касірка білеты
Тым, хто вырашыў і крануўся
У шырокі абсяг планэты...
Мне ж хацелася БЕЛАРУСІ.
22.07.2007.