Божы дар.
Ля родных аселіц,
У глубінцы Палесся,
Дяучо вырастала,
Як кветка у лесе.
Цябе сонейка грэла,
Вятрынкі кахалі,
На рэчцы Гарыні
На хвалях люлялі.
Пачуцце да прыроды,
і любоу да зямлі,
Ты тады атрымала
і нясла праз гады.
Кожны шорах лісточкау,
Ты зайжды адчуваеш.
і зямельку, як маці,
Ты так даглядаеш.
Адчуваць наваколле
Не кожны так зможа,
Дар сапраудны, дзяучына,
Дау табе Божа.