Да апошняга быць чалавекам,
прысвяціць каханню, дабрыні
жыццё сваё.
На зямлі мы скаваны часам,
тужлівым векам,
трэба жыць і любіць,
пакуль не прыйшло забыццё.
Памятаю я, што жыву сёння,
быццам апошні дзень у жыцці…
І пакуль вернемся ў зямлі ўлонне,
буду жыць шчаслівым у сваім небыцці.
Да апошняга быць чалавекам,
да апошняга дня і хвіліны.
Хоць і скаваны тужлівым векам,
на зямлі няма дрэннай навіны.
Да апошняга быць чалавекам,
жыць з каханнем у сэрцы, дабрынёй…
Спасибо за хороший стих), я
Спасибо за хороший стих), я опоздал на урок, и я ели как успел найти стих)) спасибо