Глядзелі зорак
Далёкіх вочы
На сонны востраў
Майго сяла
А я — дарогай
Начной, сірочай
Праз лес, праз поле,
Праз снег ішла.
А я — дарогай
Штосілы бегла.
А да райцэнтра —
Няблізкі шлях.
Ды дваццаць вёрстаў,
Хіба адлегласць?
Тых дваццаць вёрстаў —
Шчымлівы страх.
А там — на ложку
Бальнічным мама,
Там мой пачатак
I мой працяг...
Сціскала сэрца
Няўхільнай драмай,
Ляцеў пад ногі
Бясконцы шлях.
Душылі слёзы,
Расла трывога.
Сябе маліла:
— Хутчэй, хутчэй...
Дайшла нарэшце,
А ад парога
Насустрач мама —
Цяжар з плячэй.