Дагарае вечар полымем ружовым,
Залатое сонца села за раку.
Нейдзе там зязюля ўсе куе бясконца,
Бы чыюсці долю,звонкае "ку-ку".
Можа,нам з табою лес яна варожыць,
Раскідае ўпотай сцежкі па жыцці,
І гады складае,потым разам множыць.
Толькі вось,зязюля,шчасце дзе знайсці?
Падкажы хутчэй жа,у якім напрамку
Адшукаць яго нам,у якім баку?
"Яно побач з вамі ўвечары і зранку"-
Чуецца ў адказе звонкага"ку-ку".
Цеплы летні вечар рукі нам на плечы
Ціха і сардэчна моўчкі палажыў.
Траў духмяны водар,бы зязюлі ў згоду,
Легкім пацалункам нас прываражыў.