Дожджык
Крануўся нясмела
Вуснаў дзявочых
Гарачых.
Здаецца, памаладзела
Адразу
Вячыстая Вяча.
А хмары
Спяшалі наперад.
I толькі
Імклівыя хвалі,
Пад ліўнем
Шукаючы бераг,
У шале —
На нас набягалі...
Дожджык,
А ты, — гарэза,
Надзеі ўсе перайначыў.
Радасна ці балесна?..
Плача...