Стала рыжаю Гародня,
Прачасаў ёй Нёман чуб;
Мо, гуляць пайсьці сягодня,
Прывітаць маўклівы дуб.
Ён расправіў ля Каложы
Так адважна плечы ў шыр,
Што зьдзіўляецца прахожы:
Сапраўды, дуб - багатыр!
Ля яго спынюся часам
Напужаць хлапком варон,
Іх заўсёды чорным пасам
Тут віхорыць легіён.
Проста,як само Жыццё... А
Проста,як само Жыццё... А таму - хОраша... і мазкамі,мазкамі... карціна...
вельмі прыгожы верш, мне
вельмі прыгожы верш, мне спадабауся!!!)