Вершы беларускіх паэтаў

Нацыянальны паэтычны партал

Уваход

Раiм наведаць


Каб дадаць спасылку
на Ваш сайт, пiшыце ў
зваротную сувязь

Лічыльнікі

1996

Яшчэ не ацэнена

Калі не пяецца – навошта й спяваць
і песняй натужнай маркоціць душу.
Услухайся лепей у пошум дажджу,
учуй, як рагоча надрыўна сава,
гулліва шчабеча пад шынай жарства...
Навошта спяваць, як душа не пяе...
Услухайся лепш
у яе.



Сярэдняя: 4.7 (15 галасоў)

І праз жыцьцё лятуць каметы,
Сьвятлом апальваючы зрок -
Стае тады ўсё бяз мэты,
Спаўзае ў думкі едкі змрок...
Што ж, і ў жыцьці бываюць спрэчкі:
Нібы каметай пралятуць,
Зімовым жарам жвавай рэчкі
Глыбока ў сэрцы запякуць,
А так хацелася б спакою,
Бяз клопатаў і бяз журбы,
Сваёй ішло каб чарадою:
Хвіліны, дні, гады, вякі...



Сярэдняя: 4.4 (21 голас)

Прапахлі сьцены Бернардынаў
Кадзідлам даўніх таямніцаў,
Пацьмелі ад людзкіх правінаў
Вакенцы спавядніцаў.

Дрыжаць старэчаю арганы,
Пужаюць пыл спрадвечны.
На сьвечках пломень кволы, цьмяны;
Пабожны сьпеў дарэчны...

Ідзе Імша і Бог так блізка...



Сярэдняя: 3.8 (5 галасоў)

Адам панура ходзіць - бо шукае
Ключы ад згубленага раю.
А Ева ўжо знайшла іх ды смяецца:
- Яны - у сэрцы...