Кошка ходзіць па дывану.
Выбачайце, - дыванУ.
Раптам села, як ля брамы,
І глядзіць, што я пішу.
Напісаў – уздрыганулась.
Мірганула і глядзіць.
Падыйдзі ж, прашу, панюхай.
Даў каўрыжку – бокам вільг.
Працягнула усім бокам
Па ўсіх пальцах на руке,
І пайшла прылегчы моўчкі
ў дыванавым кутке.
Закуток ей, бачыш, трэба...
Разумееш? - Кацяня!
А даеш каўрыжку з неба.
Прывядзі дамой катА!