Сёння на могілках колькі жывых, столькі й мёртвых.
Сум лістападу схіліўся прад Святам Дзядоў.
Вецер чытае па вуснах, салёных, пагорклых,
Праўду жыцця ад вытокаў да вечных асноў.
За памінальным сталом - паважаныя госці.
Птушачка б'ецца чыёйсці душой у акно.
Светлая памяць малітвай да Боскай мілОсці,
Памяць аб тых, хто нядаўна, і тых, хто даўно...
Свечка з вячэры патухне ад хлебнай скарынкі.
Сэрца ўдыхне неўміручасць і святасць гасцей...
І ў апошнія, перад зімой, павуцінкі
Восень адвечную памяць сакральна ўпляце.