Вершы беларускіх паэтаў

Нацыянальны паэтычны партал

Уваход

Раiм наведаць


Каб дадаць спасылку
на Ваш сайт, пiшыце ў
зваротную сувязь

Лічыльнікі

Элегія

Сярэдняя: 5 (10 галасоў)

Мяцеліца ў завулках вые,
Заносіць снегам бальшакі,
Заледзянелі маставыя,
I ледзь паўзуць грузавікі.
Вязуць жалеза, бэлькі, блокі,
Асфальт гарачы, як агонь.
Відаць — у кузаве здалёку
Матляецца самотны конь,
Худы, калматы, заінелы,
Сагнуўшы шыю, з вышыні
Глядзіць трывожна і нясмела
На мітуслівыя агні.
Куды цябе вязуць, буланы?
Чаму замоўклі капыты?
Ці ў чорны графік не зарана
Ужо запісаны і ты?
Падковы ж для цябе кавалі
З найлепшай сталі кавалі,
I людзі помнікі стаўлялі
Табе амаль на ўсёй зямлі.
Ты ў бой ляцеў, прымаў парады,
Ты ў шахце за траіх рабіў
I кожнай бабскае брыгады
Адзінаю апорай быў.
I воз, і плуг цягаў да поту
Ты, ветэран другой вайны,
I вось знялі цябе з работы —
З палка, з абоза, з баразны.
Ты не апошні конь на свеце.
Цябе заменіць малады.
I ўсё ж дапытваюцца дзеці:
«Куды яго вязуць? Куды?»



точно то с людьми. когда с

точно то с людьми. когда с тебя уже нечего взять, тебя выкидывают...