Ем кулеш свой, а ён дзёгаць чорный, Лыжкой чэрпаю долю свою, А яна ідзе прасторам няторным, Усё на горку, наўпрамк, па ральлю. У далеч разбягаюцца гоні, За смугой не відно далячы, Прамільгнула пражытае промнем, Быццам зоркай упала з начы. -12.04.14.