Ён не заве яе зусім у Парыж.
Яна і не чакае запрашэння.
Суцішак горкай слотай закрычыць...
Ёй не абдымуць вострыя калені.
Яна ўжо адвыкла ад цяпла,
І грэе рукі толькі адвячорак.
Дзяўчына закахацца не змагла...
Пагрукайце хто-небудзь ёй у вокны.
А можа, яшчэ сэрца ажыве?
Магчыма ашалее ў спадзяванні?
Ды кветка не сумуе па вясне.
Але ж такога, мусіць, не бывае...)