Вершы беларускіх паэтаў

Франсуа Віён: ,,Я зьведаў сьвет…,, (пераклад на беларускую мову).

Я знаю мир - он стар и полон дряни, Я зьведаў сьвет - ён стары мех з гаўном,
Я знаю птиц, летящих на манок, Я зьведаў птах, імкнучых у нераты,
Я знаю, как звенит деньга в кармане Я зьведаў, як грыміць у кішэнях луідор
И как звенит отточенный клинок. І як грымяць сталёвыя нажы.
Я знаю, как поют на эшафоте, Я зьведаў, як пяюць, на кару йдучы,
Я знаю, как целуют, не любя, Я зьведаў пацалункі, быццам зьдзек,
Я знаю тех, кто ,,за,, и тех кто ,,против,, , Я зьведаў тых, хто ,,за,, і тых, хто ,,супраць,,
Я знаю всё, но только не себя. Я зьведаў усё, ды й толькі не сябе.

Я знаю шлюх - они горды, как дамы, Я зьведаў шлюх, што ў гонары, як дамы,
Я знаю дам - они дешевле шлюх, Я зьведаў дам - яны таньней шлюх тых,
Я знаю то, о чем молчат годами, Я зьведаў тое, што маўчыць гадамі,
Я знаю то, что произносят вслух, Я зьведаў усё, зачым гавораць услых,
Я знаю, как зерно клюют павлины Я зьведаў птах, што кормяцца з далоняў
И как вороны трупы теребят, І як груган наўца* цёплым клюе,
Я знаю жизнь - она не будет длинной, Я зьведаў, як жыцьцё не будзе доўгім,
Я знаю все, но только не себя. Я зьведаў усё, ды й толькі не сябе.

Я знаю мир - его судить легко нам, Я зьведаў сьвет - яго мы судзім лёгка,
Ведь всем до совершенства далеко, Бо наша дасканальства ўдалячы,
Я знаю, как молчат перед законом Я зьведаў, як маўчаць напрад законам,
И знаю, как порой молчит закон. Я зьведаў час, калі закон маўчыць.
Я знаю, как ловить за хвост удачу, І зьведаў я, чым посьпеху аддзячыць,
Всех растолкав и каждому грубя, Усіх разштурхаўшы, быццам люты вепр,
Я знаю - только так, а не иначе… Я зьведаў - толькі так, а не інакшы…
Я знаю все, но только не себя. Я зьведаў усё, ды й толькі не сябе.
Франция, середина 15 века. -12.04.16.
----------- * - навец, слова старабеларускага ужытку,
азначае нядаўна памёршага чалавека.