Ноч. Усе спяць. Я гляджу ў акно.
Зоркі маўчаць, як мае вусны,
У параненай душы няма слоў –
Дзе ты? Што робіш у гэтыя дні?
Ты памятаеш нашу любоў?
Ах, чорныя вочы! Чорныя, як неба!
Без вас, як зіма, для мяне лета!
Новага нічога, мёртвае сэрца...
Таму што ты – усе мае думкі,
Таму што ты – мае паўсвета!
Ноч. Слухаю: падаюць кроплі дажджу...
Мару, але цябе не магу адшукаць.
О, людзі! Знаеце як я няўцешна!
Калі ласка, ціха - зараз я хачу спаць...