Даліну, таполі, дувалы
шызая хмара закрыла.
Ударылі ў твар
з перавалу
ветру халодныя крылы.
Вяршыні
пакрыты
снягамі.
Машыны
спавіты
вятрамі.
Такога
не выдумаць,
здэцца.
Дарога
спіраллю віецца.
Масівы граніту.
Пячэры
клыкі сталактытаў
ашчэраць.
То раптам
тунелі у мроку,
то прорва
дзвюхвёрстая збоку.
Вяршыні
пакрыты
снягамі.
Машыны
спавіты
вятрамі.
А ветры чытаюць трывожна
надпіс старое грабніцы:
«Падарожны,
будзь асцярожны,
ты — як сляза на расніцы».
А нашы імчацца машыны,
шумна ірвуць кіламетры,
стаптаўшы,
падмяўшы
пад шыны
хмары, вяршыні
і ветры!