Уладзіміру Караткевічу Грушка – абпалена громам. Як тая – па-над Дняпром шырокім З Караткевічавых “Каласоў пад сярпом тваім”: Быццам ягонае сэрца, Поўнае болю й трывогі За нявесту сваю – Беларусь