Густ прыкрасці для развітання
Зышоў спакваля з маіх вуснаў
У падмен на горыч кахання,
Які раўназначны нянавісці грузнай.
Мярзотна ўжо думаць- яно існавала,
Яно нарадзілася ў чэзлых грудзях,
Расло без хістанняў, пяшчотна шаптала
І вогнішчам цьмела ў начах
Сканала. Забіта. І згуба ў бяздонні.
Адказ- загубіўшыйся густ,
Лічыў што нясла для цябе на далоннях.
Дык не! Падзьмем яшчэ ў вус…