Вершы беларускіх паэтаў

Нацыянальны паэтычны партал

Уваход

Раiм наведаць


Каб дадаць спасылку
на Ваш сайт, пiшыце ў
зваротную сувязь

Лічыльнікі

Вольга Турмовіч

Сярэдняя: 4.3 (10 галасоў)

Адзінокі анёл цёмная ночы
Ці зможаш крылом заплюшчыць вочы,
Ці зможаш сваю мару збярэч,
Цёмную думку выпусціць прэч.

Ці зможаш крывёй адмыць усе грахіЮ
дрыжаць чысцінёй нібы хвалі ракію
Мой зніклы сябар бліскучы анёл,
Застанься са мною ў рэсе гадоў.

У гэты момант ты недзе згубіўсяЮ
У цёмным куце спужаўся, забіўся,
Тады не было побая са мною,
я застаюся забіта ганьбою.

Шчыміўшы зубы на непачатым слове,
Гукі рвуцца, якія ў няволі,
Мы парадзілі з табою, мой дружа-анёл,
Ты забыўся ў рэсе гадоў



Сярэдняя: 4.6 (9 галасоў)

Чорная глыба растопіцца поглядам,
І вецер магутны будзе слабей.
Пад божым крылом, чутлівым доглядам
Напрасткі ступалі глыбей і глыбей.

Сцюдзенная кропля кранецца ў сэрцы
Адзінага промню дажджу.
А для мяне не хапае зноў месца,
Нават нічога ўжо не скажу.

Няспешныя крокі пнуцца ў брудзе,
Цягаюцца шмэткі валос.
Здаецца, што выйсця болей ня будзе.
Скуль адгукнецца спасальны галос.

Цёмная сцежка звядзе ў бясконцае
Будзе цярэбіць струменьчык крыві,
Губляючы цёмнанікчэмнае сонца,
Будзеш шукаць: куды і калі.



Сярэдняя: 5 (1 голас)

Вы калі-нікалі бачыце,
Вясёлку , якая складаецца з колераў,
Трох-не болей-шэрага, белага ды зялёнага,
Спалучэннем незнаёмасці горада,-
Адзінай радасцю жыцця нібыта новага-
Да якога часам звыкаешся?

Ад потым пакутуеш зноў ад жыцця безідэйнага,
Літаральнафармальнага , безнадзейнага,
Пакінуўшы думкі аб ратаванні-
Ды жыць у чаканні
Лепшага выйсця падзей.



Яшчэ не ацэнена

Густ прыкрасці для развітання
Зышоў спакваля з маіх вуснаў
У падмен на горыч кахання,
Які раўназначны нянавісці грузнай.
Мярзотна ўжо думаць- яно існавала,
Яно нарадзілася ў чэзлых грудзях,
Расло без хістанняў, пяшчотна шаптала
І вогнішчам цьмела ў начах
Сканала. Забіта. І згуба ў бяздонні.
Адказ- загубіўшыйся густ,
Лічыў што нясла для цябе на далоннях.
Дык не! Падзьмем яшчэ ў вус…