Я ня ведаю, кім хачу быць, стаць,
Я ня бачу мары ў сваёй галаве.
Як быццам не хачу свае рукі мараць,
Для мяне хтось усё ў жыцьці прынясе.
Але, я ня ёсьць такі, я іншы.
Усе часам думаем так мы.
На шляху вялікае шашы.
Так думаем, быццам малышы.
Але мы тыя, хто мы ёсьць.
Ня трэба сабе ілгаць.
Не зразумее толькі мазгавая косьць,
Што хопіць так гуляць.
Ня кожны разумее тое,
Аб чым мы маўчым,
Адхопім часам затое,
Што мы таім.
Каб чалавек знайшоў сабе ў жыцьці,
Трэба сысьці зь яго дарогі,
Мы мусім не мяшаць ісьці
Да таго, хто тому дарагі.