Я спрабаваў быць моцным надта доўга,
Але ж ня ведаў, як гэта ёсьць сур'ёзна.
У кожнага з нас вялікая дарога,
І ніхто ня слыхаў, як яна пройдзе вольна.
Усе жывуць па ідэялах,
Ня хочаць быць, кім ёсьць, сабой.
На гэтым існуе ўвесь сьвет, на марах,
І ніхто ня здолее знайсьці спакой.
А каб кожнаму ў жыцьці пашчасьціла,
Каб кожны здолеў атрымаць гэты спакой,
Ён ня мусіць ведаць правілы,
Ён мусіць быць самім сабой.
Тады ён толькі атрымае асалоду,
Асалоду збытых сваіх мар,
Праз сьцерні на шляху да зораў,
Ён атрымае смак найлепшага жыцьця.
І галоўнае - не забываць пра пана Бога,
Які ня дасьць нікому ў жыцьці сьніць.
Ён дасьць ахову ад дэпрэсіі любому,
І той любы ізноў бяз сноў захоча жыць.