Каго ставіць нам на трон,
Каб лепш жыццё было?
Хто той будзе, які ён,
Злеплены з чаго?
Каб бачыў клопаты людзей,
Але, не браўся ў плач.
Каб толькі быў ён не габрэй,
Але, каб не мантач.
Каб адукацыю меў ён.
Гісторык – проста скарб.
Беларусь мінулых дзён,
Кожны ведаў каб.
Таму, каб маскаля адбіць,
Літва падняла сцяг.
Як Мураўёў праз стагоддзі
На тых скакаў касцях.
Мінулае вяртаць бы зноў,
Якім я ганарусь.
Каб сэнс спазналі гэтых слоў:
Жыве – Беларусь!
Але, я мару больш за ўсё,
Каб беларусам быў,
Каб кожны, выбраўшы яго,
Мову не забыў.
Тую мову, што ў Літве
З кожных вуснаў плыла,
Што Францыску Скарыне
За ўсё мілей была.
Але гэта мары ўсё.
Схіліўшы галаву,
Ператварылі мы жыццё
У пажухлую траву.
Не паўплываць народу ўжо
На выбары ўлад.
Нас насадзілі на ражон,
Не дае дыхаць чад.