Структуру ўласнай жыццёвае мэты
Я скласці павінен, павінен даўно,
Жыву на зямлі 31-ае лета,
А ўсё неяк так, усё без плану свайго.
Спачатку будую драўляную хату,
Карову куплю, пасаджу бурачкі.
Пачатак павінен закласці я саду,
Ды каб ў хляве зажылі парсючкі.
Жанчыну знайду, тут праблемы не бачу:
Любая захоча з такім, як я, жыць.
Ох, будзем мы з ёю і зранку і ноччу
У хаце ціхенька гарэлку варыць.
Дзіцятачкі пойдуць – Сярожка і Надзька.
На сена, на бульбу – паўсюль буду браць,
А дзеці мне скажуць: “Любы наш бацька,
Нам хочацца крыху сёння паспаць”.
Калгасны я хлопец, я тут нарадзіўся,
І тут дажываць мне ў сямейцы сваёй.
Прабачце, сябры, што я сёння напіўся,
Бо я ж селянін – і зусім не каўбой.