Калі гляджу я ў твае вочы,
То бачу ў іх амаль увесь свет.
І дзень, і таямнічасць ночы,
І ружы, як пажар, рассвет.
Калі гляджу я ў твае вочы,
Здаецца, цяжка гаварыць.
Не скрыеш у позірку дзявочым
Таго, што на душы ляжыць.
Калі гляджу я ў твае вочы,
Квітнеюць на двары сады.
На небе ціха месяц крочыць,
Але ж не разам я і ты.
Здаецца, сэрца больш не б’ецца,
Ты сладкі боль у маёй душы.
А можа ўсё гэта здаецца,
Як гукі ў начной цішы?
Баюсь, табой я захварэла.
Баюсь, што гэта назаўжды.
Навошта я цябе сустрэла?
Навошта гэта, адкажы!
Ты, як бяда, мая пакута.
Але сказаць хачу адно:
Які б не быў на сэрцы смутак –
Тваім застанецца яно…
цудоўны жаночы
цудоўны жаночы верш...дзякуй !
Мне ўжо за 60... а чытаю твой
Мне ўжо за 60... а чытаю твой Верш, і зноў - юнак...
Натхненне і розум. Пачуцці і роздум...
Можаш. І пішы далей!
Толечкі... ну,выбачай,адно слоўца... не "тут"..
"І ружы, як пажар, рассвет."
Вельмі добра пра тое,які світанак, "ружы..."(розовый),але...
НЕ "як пажар"! Раю,падпалі сваю хату і пагляді на колер ПАЖАРУ!(шуткую,не палі!)
Пашукай іншае слова...
"І ружы, як .........., рассвет."
згодна)дзякуй вялікі!
згодна)дзякуй вялікі!
На жаль, і слова "рассвет" не
На жаль, і слова "рассвет" не беларускае,
і не "баюсь". а "баюся" і г.д., а вершык трэба ратаваць, бо шкада...
Так... так... так! "Рассвет"-
Так... так... так! "Рассвет"- світанне,досвітак,золак.
Справа сябры і ў тым шчэ,што трэба павялічваць свой лексікон.
Тады лягчэй ляціць думка.