Калі мая старонка апусцее,
Калі сыду схіліўшыся ў смугу,
То хто тады замест мяне сагрэе
Тваёй хлусні зацятую пургу?
Калі мае сатруцца часам звычкі,
Калі сыду - магчыма, да Нябёс, -
Хто ўспыхне тады яркаю сярничкай,
Ад іскраў тваіх сонечных валос?
Калі... А зрэшты, я жа не пра гэта.
Не ў гэтым сэнс нязграбнага радка...
Градучым спакушаюцца паэты -
Я ёсць ахвярай гэтага граха.
не трэба браць да галавы
не трэба браць да галавы такія дробязі.