Вясна ўжо гасцюе. Келiшкам звiнiць.
Але "на закуску" —
зiма — "па-ангельску" не хоча "звалiць",
сыходзiць па-руску.
Стакроць "лабызаецца", "на пасашок"
"паўчаркi" "прымае",
з цвiка падзашэрпаны свой кажушок
гуллiва здымае.
Напялiўшы шапку, глядзiць у вакно:
"Падсохла дарога?"
Але за парожак нуду, ўсё адно,
не выправiць "З Богам!"
Яна то пажыткi свае растрасе —
мучыцу i манку,
то вернецца з тостам: "За то, каб усе!..",
а потым на ганку
раптоўна расплачацца першым дажджом
з апошнiм "растаем"...
Нiшто, капрызулечка, мы "падажджом" —
яшчэ пачакаем!
Класічны верш, які напісаны
Класічны верш, які напісаны на т. з. беларускай "трасянцы".
Плённай творчасці аўтару ў гэтым напрамку!